عقرب : حدود ۳۵۰ گونه عقرب در مناطق استوائی و نیمه استوائی وجود دارند و در بعضی نقاط از نظر بالینی از مارها مهمتر می باشند.

ماده سمی انها دریک جفت غده،داخل یک کیسه بر آمده نزدیک انتهای دم قرار گرفته است.

قسمت دمی به یک نیش خمیده به شکل خار ختم می شود.

در صورتی که انها موقعیت به دست آورند قربانی خود را چندین بار نیش می زنند.

عقرب زدگی یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی در جهان است و مسمومیت با سم انها یکی از فوریت های پزشکی محسوب می شود.

بنابراین آشنایی با اکولوژی و بیولوژی گونه های عقرب هر منطقه ضروری است.

سمیت انها به اندازه آنها بستگی ندارد.

بعضی این جانوران که  جثه بزرگی دارند بدون خطر می باشند و نیش آنها فقط برآمدگی موضعی سوزش دار ایجاد می کند.

در حالیکه بیشتر گونه های کوچک که از خانواده بوتیده(Buthidae) خطرناک تر می باشند.

علائم عقرب گزیدگی :

سم انها شامل موادی است که روی اعصاب اثر میکند.

و علائم مسمومیت عمومی ایجاد می کند که شامل:

تنفس سریع،عرق کردن زیاد،افزایش ترشحات بزاق،choking sensation، تهوع ، استفراغ و تشنج است.

تلف شدن معمولا به علت نارسائی قلب یا فلج دستگاه تنفس پیش می آید.

نوروتوکسین ها و سیتوتوکسین های موجود در نیش انها عوامل اصلی ایجاد انهاست.

علائم و عوارض ناشی از  ان بوده و شناسایی نوع این جانور به پزشک این امکان را میدهد که بتواند نوع سم را پیش بینی نماید.